Bezocht datum
Elke zondag stapt Tongeren terug in de tijd. Niet door musea of ruïnes, maar via het onkruid dat een stadion heeft overgenomen alsof het een troon verdient. Terwijl antiek wordt verhandeld aan kraam 27, verkoopt een onzichtbare figuur iets waardevollers: verhalen, gevechten, verloren derby's. Dit is het verhaal van die plek.
Tongeren. Stad van Romeinse resten, brocante buitenkansjes en voetbalvelden waar de geschiedenis niet alleen zichtbaar is, maar zich letterlijk tussen de voegen heeft genesteld. Terwijl op zondagochtenden de stad zich vult met marktkramen vol antieke schatten, staat aan de Sportpleinstraat een stadion dat zélf het hoofdstuk van een geschiedenisboek zou kunnen zijn.
Sinds 1969 verlaten, maar zeker niet vergeten. Hier zwijgt het gras, schreeuwen de lichtmasten in stilte, en groeit de tribune gestaag richting het hiernamaals met bomen die zich een weg banen door het dak alsof ze zelf ook een zitplaats zoeken. Elke voetstap op het veld jaagt een kudde insecten op die waarschijnlijk denkt dat de mens uitgestorven is.
Dit was ooit de thuisbasis van Cercle Tongeren, een club die vocht voor het behoud van haar stamnummer alsof het om een erfenis ging, en ergens was dat ook zo. Oorspronkelijk had Cercle Tongeren stamnummer 73, maar ze claimden 1908 als oprichtingsdatum en vonden zichzelf ouder dan concurrent Patria FC Tongeren. Een administratieve twist waarbij zelfs de KBVB zijn hoofd moest buigen voor de vasthoudendheid van Cercle. Uiteindelijk kregen ze stamnummer 54, herverdeeld als een vergeelde postzegel in een rommelmarkt: een nummer dat zelf al een geschiedenis meedroeg, als een litteken van een club die niemand meer kent.
En dan was er die dag: 30 januari 1944. De derby tegen Royal Excelsior FC Hasselt. Meer dan duizend supporters op de tribunes, een volle bak én een volle hartslag. Tot de Gestapo toesloeg en het stadion omsingelde. De geur van angst drong die dag dieper door dan de geur van gras. Spelers vluchtten, fans verstilden. Wat een voetbalmiddag had moeten zijn, werd een bladzijde die nooit echt werd afgemaakt.
Bij kraam 27 verkoopt de stadiongeest zijn laatste illusie; herinneringen aan Cercle Tongeren, opgericht in 1908, gefuseerd in ’69, herdoopt, herleefd... en achtergelaten. Het veld vertelt het verhaal zonder woorden, in ritselend gras en de krakende adem van tribunes die te veel zagen om ooit echt te zwijgen.
Vandaag is het stadion een wonderlijke plek. De lichtmasten staan nog steeds, trots en een tikje weemoedig. Het onkruid reikt tot de oksels, de natuur heeft het scorebord overgenomen, en elke steen lijkt een herinnering te fluisteren. Een fotogenieke ruïne waar de tijd zijn handtekening heeft gezet.
In Tongeren houdt het onkruid stand. De tribune kraakt van vergeten juichkreten, het gras schrijft zijn eigen verhaal, hoofdstuk na hoofdstuk, zonder bal, zonder publiek. Bij kraam 27 verkoopt de stadiongeest zijn laatste illusie: tussen vergeelde postkaarten, een afgebladderde medaille, en bladeren die applaudisseren in plaats van handen. Bij kraam 27 verkoopt de stadiongeest zijn laatste illusie: Vandaag in de aanbieding: stilte, herinnering, bladeren die applaudisseren in plaats van handen en gras dat nooit verliest.