De geruchten gaan dat VVV Venlo denkt aan een nieuw stadion of in elk geval een stevige renovatie van het huidige stadion. Dus als de mogelijkheid zich aandient om nog een keer te buurten, moet je de kans niet laten liggen...
Maar voordat Stadion De Koel (ik houd graag vast aan de klassieke naam) wordt bezocht ren ik eerst naar Restaurant De Kraal. Daar is namelijk nog een échte lost ground te vinden! De meeste #lostgroundfetisjisten wijzen 'De Wageningse Berg' aan als dé lost ground van Nederland wat opvallend is. De Wageningse berg heeft geen vaste bespeler maar dit stadion wordt nog altijd enigszins onderhouden en het is nog steeds te huur voor al uw feesten en partijen.
Ergens begin jaren zeventig heeft de laatste bezoeker van Stadion 'De Kraal', zoals het tegenwoordig wordt genoemd, het licht uitgedaan en de deur op slot gedraaid. Ruim veertig jaar later is nog altijd de contouren van de oude tribunes zichtbaar, een ingang en iets wat op een ticketbox lijkt. Nog altijd is zichtbaar waar de lijnen hebben gelopen. Romantiek pure sang!
Tussen de bomen door zijn de floodlights van het huidige stadion van VVV Venlo zichtbaar wat zorgt voor aantrekkingskracht. Na de laatste foto te hebben genomen wandel ik over het fietspad langs trappen wat ooit als opgang heeft gediend, heerlijk overwoekerd.
Maar helaas, mooier wordt het niet. Stadion De Koel is aan het eind van de zaterdagmorgen nog altijd dicht en mijn uitspraak 'Er staat altijd wel een deur open' gaat in Venlo niet op. Dan maar naar de overzijde van de weg waar de jeugd van VVV Venlo speelt. Wie weet kan iemand mij daar verder helpen.... Via de plaatselijke fotograaf kom ik in de bestuurskamer terecht waar helaas geen sleutel van het stadion ligt. Ook in de dependance mág niemand mij verder helpen...
Voordat ik de auto weer instap wandel ik nog eenmaal naar Stadion De Koel. Inmiddels brandt er licht in de Grandcafé. Maar helaas..: "Ik huur deze ruimte en daar ben ik erg blij mee. Dus ik wil u niet verder helpen." Gelukkig is de deur van de hoofdingang inmiddels ook open, dan is er vast wel iemand die mij even een paar minuten gunt om het prachtige stadion van binnen te bekijken. Maar diegene die ik binnen tref kijkt mij nauwelijks aan en heeft zeker geen zin om mij te helpen. “Nee, ik ben geen loopjongen!” Hoewel ik geen enkel recht heb voelt het als een dolksteek in de rug.
Zonder iets te zeggen draai ik mij om en verlaat ik teleurgesteld Stadion De Koel. Staat Limburg bekend om z’n gastvrijheid, dan is Limburg vermoedelijk om Venlo heen gebouwd. Dat ik uiteindelijk nog een plekje vind om in elk geval nog iets van het stadion te zien is een kleine pleister op de wond…
