Natuurlijk had ik ook naar Barcelona, Manchester, Turijn of Parijs kunnen gaan voor een leuk potje voetbal. Alleen heb ik niet veel met die grote clubs waar de commercie van afspat. Clubs die spelen in grote zielloze stadions waar tegenwoordig meer toeristen dan supporters zitten. Nee, stuur mij maar naar de lagere klasse waar de historie en de liefde voor het spelletje nog wordt gekoesterd.
Aan de rand van het dorp maar middenin een woonwijk tref ik de club aan. Een mooie entree waar een schitterende turnstile mij glimlachend aankijkt. Mijn reis is nu al geslaagd! Na een kopje koffie krijg ik een rondleiding waarbij ik met lichte dwang een ‘kleedbox’ in geduwd wordt. “Ed, dit móet je zien. Onze speciale ruimte voor de dames!”
Even twijfelde ik of ik wellicht ergens een verkeerde afslag heb genomen. Terwijl ik de pijn uit mijn ogen probeer te wrijven springen de vullingen uit mijn kiezen. Een knalroze kleedruimte met, zo werd mij duidelijk op het hart gedrukt, een make-upruimte wat overigens niet meer is dan een gammele tafel waarop een spiegel balanceert.
Hierna volgt de kantine waar een werkelijk schitterende wandschilderij is gemaakt door een plaatselijke artiest. Veel bekende voetballers staan afgebeeld alsof zij jaren bij SC Veenwouden hebben gespeeld. Nog leuker zijn de details, zoals een afbeelding van Diego Maradona op een reclamebord. “Lekker dicht bij het lijntje”, denk ik zacht voor mij uit. Haaks op dit kunstwerk zijn wat ingelijste herinneringen opgehangen. Maar het meest bijzondere is aan de andere kant van de kantine te vinden. Een eerbetoon aan een oud-speler die veel te jong het leven heeft gelaten.
Dan is het eindelijk tijd voor het hoogtepunt van de middag: De wedstrijd. Op het hoofdveld speelt het tweede elftal een wedstrijd wat, zo te horen, vol strijd en passie wordt gespeeld. Natuurlijk had ik ook naar Madrid, Napels of Londen kunnen gaan om een pot voetbal te gaan kijken. Maar ik ben hier voor een echte ‘Kelderklassederby’ tussen SC Veenwouden 4 en Rijperkerk 3….
Kelderklasse. Puur voetbal zonder commerciële gedachten. Het tenue is ooit iets te heet gewassen waardoor het strak om het lichaam zit… als het al is gewassen. Menig speler van veld 4 herkent de mengeling van zweet en Axe deodorant. Standaard in de Kelderklasse is natuurlijk die ene speler die vlak voor de wedstrijd nog snel zijn territorium afbakent aan de rand van het veld. Maar klassiek is natuurlijk ‘De Kraanvogel’. Ook vandaag lopen meerdere kraanvogels over het veld.
SC Veenwouden heeft nog gewoon gras, daarvoor hoeft men dus niet af te reizen naar Antwerpen of München. Maar veld 2 heeft iets minder aandacht gekregen van de terreinknecht waardoor het gras wat hoger tegen de kuiten kietelt. De wedstrijd schiet alle kanten op maar het meest geniet ik van de scheidsrechter die zich niet aan de looplijnen houdt maar bovenop het spel staat…. Eigenlijk loopt hij vooral hinderlijk in de weg! Bij de dug-out staat de leider van de tegenstander zijn longen te asfalteren wat hem een uitbrander van de scheidsrechter oplevert. Een meter naar achter, maar binnen de hekken wordt het uiteindelijk gedoogd. De wedstrijd eindigt in een spectaculaire 5-4. De derde helft heb ik maar gelaten voor wat het is. Dankzij de vele prachtige indrukken kon ik zo ook terugkijken op een geweldig dagje puur voetbal.
